^^^^Asi Kız^^^^

[Gecenin kızı(Tuğçe)]

Karakterler
Ece(Kız seni baş karakter yaptım)
Hikayenin baş kahramanı.17 yaşında.Rock müzik dinler.Avrıl'ın hayranıdır.Göz kalemi çekmeye bayılır.Özellikle okulda yasak olmasına rağmen bunu yapar.Çok duygusal bir kızdır.Ama bunu belli etmez.Her türlü kavgaya hazırdır.Laf dalaşına anında girer.Bu davranışlarından dolayı arkadaşları ona asi kız der.Aslında arkadaşlarıyla da grupturlar.
[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]
Murat
Ece'nin eski çıktığı çocuk.18 yaşında.Bir sene kalmış.Okulun zenginlerinden.Havalı mı havalı.Ece den sonra kim bilir kaç kızla çıktı.Ama Ece'yi unutamadı.Onu takıntı haline getirdi.Bu yüzden bazen psikopatlaşabiliyor.Sinirlendiğinde her türlü şeyi yapabilir.Grubu var ve bu grup Ece'nin grubuyla hiç anlaşamıyor.
[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]
Pınar
Murat'ın grubundan bir kız.17 yaşında.Murata aşık.Ama Murat'ın ona yüz vermeyeceğini biliyor.Buna rağmen çocuğun peşini bırakmıyor.Eceyle Murat çıkarken kıskançlık krizleri geçirmişti.Murat'ın Ece'yi unutamadığının farkında.Bu yüzden Ece'ye ciddi anlamda gıcık oluyor.
[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]
Berkant
Okula yeni gelmiş çocuk.17 yaşında.Çenesi iyi çalışıyor.Bir haftada kendisine çevre yapmayı başarmış.Ece'yle aynı sınıftalar.Hatta arka arkaya oturuyorlar.Tatlı çocuk...O da rock dinliyor.Rock forever!
[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]
Koray:Ece'nin en iyi arkadaşı.
Ece'nin grubu:Koray,Aslı,Özgür,Batuhan.
Murat'ın grubu:Pınar,Ahmet,Asena,Ali,Özkan.
Tanıtım:
Hiç baskı altındayken tüm hayatınızı değiştirecek bir karar verdiniz mi?Hem de bu karar sadece sizin hayatınızı etkilemekle kalmayacaksa?Birinin hayatını kurtarmak için bu kararı almak zorundaysanız?Başınıza geldi mi hiç böyle bir olay?Benim geldi.
İşte şu anda o karaı vermem gerekiyordu.Aslında iki seçeneğim var gibi gözükse de tek bir seçeneğim vardı.Bunu seçmeye mahkumdum.Bana hiç uymayan bir şeyi yapacaktım.Verileni başımı eğip kabul edecektim.Sorgusuz sualsiz...Baş kaldırmadan...Uysal...
Şu anda başına tabanca dayanmış ve gözlerime usanmadan bakan bir adam duruyordu karşımda.Onun için vermeliydim bu kararı.Buna değer miydi?
Tabancayı tutan eller hazır bekliyordu.Gözleriyse bana acımasız bir şekilde gülüyordu.
"Evet.Cevabını bekliyorum."

[Gecenin kızı(Tuğçe)]

Uyandığımda odamın gri tavanı bana günaydın diyordu.İlk gördüğüm şey o olduğu için...Size kendimden biraz bahsedeyim.Annem ve babam ayrı.Ben annemle yaşıyorum.Ekonomik açıdan çok zengin olmasakta kendi yağımızda kavruluyorduk.OKULUMSA AYRI BİR KEYİFLİYDİ.Her hafta ayrı bir olay oluyordu.Eh bende arada bir o olayların içinde oluyordum.Boşuna asi kız demiyorlardı.
"Günaydın!"KORAY BUGÜN YİNE ÇOK NEŞELİYDİ.
"Günaydın arki."Bütün grupla selamlaştım.Gözüm karşı tarafa kaydı.Murat ve grubu bize bakıyordu yine.
"Beden dersine hazır mısın?"
"Evet."Hoca gelince sıraya geçtik.Önce ısınma hareketleri sonra koşu...en sonunda valeybol maçı yapmamıza izin verdi.Maça müzik öğretmeni de katıldı.Karşı grupta bedenci bizim grupta müzikçi...
Muratların dersi boştu heralde.Çünkü tüm takım toplanmış bizi izliyorlardı.İzlesinler bakalım!
"Hocam müziksiz olmaz ama."Koray adamına göre muhammele yapıyordu.Evet!
"Tamam ama sesini çok açmayın."Koray koşup teybi getirdi.Avrıl girlfriend çalıyordu.Budur!
"BAŞLAYALIM."Müzik bedenimi saraken kendim gibi oynadım.Rahat ve sıradan.Aynı zamnda asi
Maçta bizim grup yenerken kopmuştuk.Say olunca dans etmeye başladık.Gruptan bir kız beni dürtükledi.Murat'ı gösteriyordu.
"Sana bakıyor."Omuz silktim.Banane!
Maç sonunda 26-18 yenmiştik.
"Mükemmel oynadın."Bu seste eriyordum.Yeni çocuk Berkant.
"Teşekkür ederim."
"Bencede mükemmeldin."MURAT'IN SESİ HERŞEYİ BOZDU.Pınar gözlerini kısarak baktı.
"Saol."Bu arada Koray da ona onu dövecekmiş gibi bakıyordu.
"Hadi Koray."Koray'I adeta itekleyerek içeri soktum.Daha geçen hafta kavga etmişlerdi...

[Gecenin kızı(Tuğçe)]

"Bu çocuk kavgaya doymuyor.Güzel bir dayak istiyor yine."
"Koray Murat'ı unut tamam mı?"
"Bence de mükemmelsin."Murat'ı taklit etmişti.
"Sakin ol lütfen."
"Bu çocukla ilgili neden böyle bir sorun var?"Nasıl anlatabilirdin ki Berkant'a?Biz çıkarken bütün ipler koptu ve gruplar birbirine düşman oldu diye.
"Uzun hikaye."
"Vaktim var."Onun bu ısrarcı tavrı beni yoruyordu.Neyse ki sınıftan bir kız yardımımıma yetişti.
"Erkekler çıkında giyinelim artık."Berkant masum masum dışarı çıktı.Ben de gruptan kızların yanına sokuldum.
"Kızlar bu çocuk çok tatlı."
"Evettttt!"Hepsi birlikte söyleyince gürültü çıkmıştı ve herkes şimdi bize bakıyordu.
"Şşşşit..."
"Ne oluyo orda?"Sınıftan kızlar cevap bekliyordu.
"Bişey yok canım.Siz de amma meraklısınız."Bu sözlerimden sonra kaldılar öyle.hahahaha!
Giyindikten sonra sınıfı erkeklere devrettik.Okulda soyunma odası olmadığı için böyle kullanıyorduk sınıfı.
Onlarda giyinince sınıfa girdik.
"Ece yarın okula ders çalışmaya gelelim mi?"Tabiki Berkant seve seve...
"Tamam.Kaçta?"Buluşçağımız zamanı ayarladık.Ayyy!Başbaşa olacaktık.
Yarın...
Matemetik çalışmıştık.Yorulduk ve mola verdik.
"Eeee anlat bana şu uzun hikayeyi."
"Aslında bunu konuşmak istemiyorum."
"Tamam.Sen konuşma ben tahminde bulunayım.BU ÇOCUK SENİN ESKİ ÇIKTIĞIN VE SANA TAKIK."Başımı evet der gibi salladım.
"Sana davranışları yüzünden iki grup birbirine düşman."Yine başımı salladım.
"Durumu çözmüşsün."
"Evet."
"Şu an ondan ayrıyım"
"Başka bir erkekle çıkmayı düşünmez misin?"Midemde kelebekler uçuşmaya başlamıştı.Ama kapıyı Murat açınca bu an bozuldu.
"OOOOO kimleri görüyorum!Ece ve Berkant!"Gözlerimi devirdim.Salak şey!
"Ders çalışıyoruz."
"Hiç öyle gözükmüyor."
"Şu soruyu öğretmene soracağım."Aslında ortada soru falan yoktu.Sadece buradan kurtulmak için bir yalan uydurmuştum.Tam kapıdan çıkarken Murat beni durdurdu.
"Seninle konuşmam gerek."
"İşim var."Yanından geçip gittim.Çıkarken kapıyı kapatmamıştım.Ama iki saniye sonra bir kapı ve ayak sesi duydum.Hiç pes etmeyecekti....

[Gecenin kızı(Tuğçe)]

"Ece konuşmamız gerek."Murat arkamdan bağımıştı.
"Konuşacak bişiy yok."Bir anda kolumdan çekti.Beni kendine doğru çevirdi.Ben de kolunu savurdum.
"Bak bu asilik olayı canımı sıkmaya başladı."
"Sence bu umrumda mı?"
"Umrunda olmalı.Hem neydi o yakınlaşmanız Berkentla?Çocuğun ağzına düşecektin."
"Yuuuhhhh!Bu kadar abartılırdı yani.Hem öyle bile olsa sanane!Sen benim abim misin yoksa kardeşim misin?"Biraz durdu.
"Eskiden sevgilndim."
"Eskiden...eskiye mazi derler."Yürümeye devam ettim.Heralde bu laftan sonra konuşmaya cesaret edemezdi.
"Öyle birşey yaparım ki bana kendin yalvarırsın.Bunu yaparım Ece."Sinirli sesi beni durdurmuştu.Korkmuştum evet.Çünkü sinirlendiğinde herşeyi yapabilen bir çocuktu.Korktuğumu sesime yansıtmamaya çalıştım.
"Hiçbir şey yapamzsın."Hızla merdivenlerden indim.Kendimi kızlar tuvaletine attım.Çok hızlı nefes alıyordum.Aynadaki yansımamam baktım.Bu ben miyim?
Kendimi toparlayınca dışarı çıktım.Tekrar çalıştığımız sınıfa gittim.Sadece Berkant vardı.En azından gitmişti.
"Özür dilerim."
"Sorun değil."
"Kaç dakika kaldı?"
"Yarım saat."
"Harika.Daha fazla ders çalışabilirdik.Gerçekten üzgünüm."
"Sorun değil.Gerçekten.Aslında ben sana bişey soracaktım."
"Evet?"
"Canını sıktı mı yine?Sana ne söyledi?"
"Saçmaladı yine.Boşver."Gülümsedim.Beni merak etmesi hoşuma gitmişti.
"Sen çok güzel bir kızsın."Pekala bu iltifatı beklemiyordum.
"Teşekkür ederim."
"Sevilmeye değersin."
"Peki sen seviyor musun?"Ağzımdan çıkan cümleye inanamıyordum.Ama kalp atışlarım hızlanmıştı.
"Evet."Duyduklarıma inanamıyordum.
"Peki bu ne demek oluyor?"Kendimi çok saf hissediyordum.
"Benimle çıkar mısın Ece?"Duyduklarım doğru muydu?İnanamıyordum.Yine miğdemde kelebekler uçuşmaya başlamıştı.
"Evet."Elini yanağıma koydu ve bana can alıcı bir gülümsemeyle gülümsedi.Bu arada aklıma Murat'ın tehtidi geldi.Bunu yaparım!
Titredim...

[Gecenin kızı(Tuğçe)]

Bahçeye doğru el ele yürüdük.Bizim gruba doğru ilerliyorduk.Gruptan herkes şok içinde bize bakıyordu.Aslı aniden önüme çıktı ve bana sarıldı.
"Tebrik ederim."
"Teşekkürler canım."
"Bir haftada başardın.Bana da öğret şunu."Kulağıma fısıldamıştı bunu.Gülümsedim.
"Tamam."
"Vay be tebrik ederim ne ara yaaa?"Koray benim en yakın arkadaşım bize sarıldı.
"Herşey bir anda oldu.Bizde anlayamadık."Berkant Koray'a cevap vermişti.
"Evet anlıyoruz.Ders çalışıyordunuz."Özgür sevimli ve dalga geçen bir gülümsemeyle bize bakıyordu.
"Ne ders çalışmak ama."Batuhan da ona katıldı.
"Çocuklar."Gözlerimi kısarak baktım.Utanmıştım aslında ama belli etmiyordum.
"Heyyy arkadaşımın üstüne gitmeyin.Her an size bir şey fırlatabilir."Koray yine beni koruyordu.Biraz imalı olsa da...
Dikkatimi yine Murat çekmişti.Bizi el ele tutuşurken görmüştü.İçimi bir sıkıntı sarkı.Ya birşey yapmaya kalkarsa...
"Aşkım bir sorun mu var?"Berkant bendeki sorunu farketmişti.
"Bişiy yok aşkım."Gülümsemeye çalıştım.
Günün geri kalanında dışarı çıkmadım.Murat'I görmemek için...Siniri geçmiş olabilirdi ama tehtidi o kadar gerçekti ki!Bir an sordum kendime.Ne yapabilirdi?Yanıt yok...
Bir hafta sonra...
Berkent'la ilişkimiz çok güzel gidiyordu.Çok uyumluyduk.Beni çok seviyordu.Bunu her dokunuşunda her kelimesinde belli ediyordu.Ben de onu çok seviyordum.Ama bugün gelmemişti.Bu beni endişelendiriyordu.Hala o tehtidi unutmamıştım.Telefonunu çaldırıyordum ama açmıyordu.Neden korkuyordum biliyor musunuz?
Çünkü Murat bizi bir haftadır izliyordu.Sanki birşeyler kuruyordu kafasında.Hem Berkant bir sorun olsa bana söylemez miydi?Neden telefonunu açmasın ki?
Ben meraktan ölürken Murat'ı telefonla konuşurken gördüm.Aldığı haber onu mutlu etmişti.Bu daha da endişelenmeme neden oldu.Kuruntu mu yapıyorum acaba?
Derse girdiğimde defterimin arasında bir not vardı.
EĞER BERKANT'ıN NEDEN GELMEDİĞİNİ MERAK EDİYORSAN ÇIKIŞTA TERK EDİLMİŞ İNŞAATIN ORAYA GEL.MURAT.
Murat yazmıştı.Berkant'a birşey yapmıştı.Hemen bunu öğrenmeliydim.Tam kapıdan çıkacaktım ki öğretmenle karşılaştım.
"Nereye böyle.Zil çaldı.Geç otur yerine."Hiçbir şey diyemedim.Yerime geçmek zorunda kaldım.O dersin bitmesi ölüm gibi gelmişti bana.Tenefüste hemen Murat'ın yanına gittim.
"Bu ne demek oluyor?"
"Notta yazan çok açık."
"NE YAPTIN ONA?"
"Bunu öğrenmek istiyosan yazdığım yere gel."Yzadığı yeri biliyordum.Okula yakın çıkmaz sokakta bir inşaat.Kimsenin olmadığı bir yer.Lanet olsun!
"Açıklamma yapmayacak mısın?"
"Buna gerek yok."Yanımdan geçip gitti.Isara etmeyecektim çünkü söylemeyeceğini biliyordum.Ben ne yapacaktım?
Eğer grupla birlikte gidersem olay çıkardı.Bu sefer okul dışında olduğumuz için bıçaklar falan konuşurdu.Yanlız gidersem olay çıkmadan halledebilirdim.Halledebilir miydim?Umarım diye düşündüm.Arkadaşlarımın başı benim yüzümden belaya girmeyecekti.Evet.Kararımı vermiştim.

[Gecenin kızı(Tuğçe)]

O çıkmaz sokağı gördüğümde kalbim deli gibi atıyordu.İçimden sessizce dua ediyordum.Yalnız dikkatimi birşey çekmişti.Sokağın ağzı beyaz bir arabayla kapatıştı sadece geçmek için küçük bir yer vardı.Arabanın yanından geçerken ürperdim.Arabayı geçince bedenim kaskatı kesildi.Çünkü gördüğüm manzara karşısında şok olmuştum.Tanrım!Lütfen bu bir rüya olsun.
Murat ayakta dikiliyor ve bana gülümsüyordu ama ben onunla ilgilenmiyordum.Daha çok yere iki büklüm çömelmiş ağzı burnu kan içindeki çocuğa bakıyordum.Sevgilime...aşkıma...herşeyime...
Tadımadığım üç adam etrafını çevirmişti.Birinin elinde silah vardı.Berkant'ın kafasına dayalıydı.Her an patlamaya hazırdı.
"Merhaba Ece.Biliyorum biraz şaşırdın.Böyle bir manzarayla hergün karşılaşamazsın."Ona doğru biraz daha ilerledim.
"Bunu yaptığına inanamıyorum."
"Biliyorum.ASİLİK bir tek sana özgü birşey değil."
"Bunun asilikle bir ilgisi yok.Bu canilik..."Çok soğukkalnlı görünüyordu.Bana hala gülümsüyordu.Sinirlerim tepeme çımaya başlamıştı.
"Bak şartımı kabul edersen onu öldürmem."
"Zaten öldüremezsin ki çünkü sen korkağın tekisin.Paranın arkasına aklanmış bir pislik!"
"Yavaş ol Ece.Cümleyi yanlış kurdum.Onu öldürtebilirim diyecektim.Ama inan bana cesurum ve eğer onu ben vurursam çok acı çekecek."Sakin ol Ece!Gözlerim silaha kaydı.İçim parçalanmaya başlamıştı.
"Şartın nedir?"
"Benimle ben istediğim süre boyunca çıkacaksın.Gerçi ben sonsuza kadar istiyorum ya.Eskisi gibi sevgilim olacaksın."
"Delisin sen.İğrençsin.Seni sevmediğimi bile bile nasıl bunu benden beklersin?"
"Tamam o zaman.Vurun onu!"Adam tetiği çekmek için hareketlendi.
"DUR."
İşte şimdi benim karar anımdı.Önümde iki seçenek var gibi gözüksede aslında bir taneydi.Çünkü birinin ölümüne dayanamazdım.Benim yüzümden ölmesine...hele bu biri BEKANTSA
Hiç baskı altında tüm hayatınızı değiştirecek bir kara verdiniz mi?Çok sevdiğiniz biri için kendinizi feda edebilir misiniz?Kendi hayatınıza karşılık onun hayatı...Şeytan üçgeni gibi...Evet hayatım bundan sonra bok çukuruna dönecekti...
Acımasız ve gülümseyen bir yüzle bana baktı.
"Evet.Kararını bekliyorum."Ağzımdan o sözler çıkarken onun gözleri beni kalbimden vurmuştu.
"Tamam."Ağlamamak içi kendimi zor tutuyordum.İlk defa bana uymayan bir karar vermiş baş kaldırmamıştım.İlk defa hayatımı sonsuza dek değiştirecek bir kararı bu kadar kısa sürede vermiştim.Ve bu kararın getireceklerine kendimi hiç hazır hissetmiyordum...

[dilara]

kız asimizde gelmiş.bak ölümsüzü de bekliyrum ona gre

[Gecenin kızı(Tuğçe)]

Murat bana doğru geiyordu.Elini belime koydu ve beni kendine doğru çekti.
"Biliyordum.Kabul edeceğini biliyordum.Hatırlıyor musun?Sana koridorda söylediğimi..."O tehtidi nasıl unutabilirdim ki!
"Hatırlıyorum.Sana yalvaracağımı iddia etmiştin.Ama gördüğün gibi yalvarmadım."
"Tamam.Senin dediğin gibi olsun."Bana daha fazla yaklaştı.Yüzü bana çok yakındı.Bunu Berkant'ın önünde mi yapacaktı yani?Onu boymak için can atıyordum.Ama engelleyemedim.Amacını biliyordum.Ona ait olduğumu Berkent'a göstererek canını yakacaktı pislik!
Ve en sonunda dudakları dudaklarımı buldu.Ondan o kadar çok iğreniyordum ki miğdem bulandı.Elimi boynuna yerleştirdi ve ona sarılamamı sağladı.Ben de intikamımın küçük bir kısmını gerçekleştirme şansı bulmuştum.Uzun tırnaklarımı boynuna bastırdım.Bir inlemeyle geri çekildi.Tırnağıma onun pis kanı gelmişti.Elini boynua gerirdi.
"Aşkım ne yapıyorsun?"Cevap vermedim.Ona düşmanca gözlerle bakıyordum.
"Her neyse.Onu götürebilirsiniz."Sözlerini adamlara bakarak tamamladı.Adamlar Berkant'ı kaldırırken konuşmaya çalıştım.
"Onu nereye götürecekler?"
"Şunun bir yüzünü gözünü temizlesinler.Sonra da eve bırakıcaklar."O konuşurken Berkant'ı yanımdan götürdüler.Ona koşup sarılmak ve deli gibi ağlamak istiyordum ama Murat'ın beni sıkan eli buna engel oluyodu.
"Bana doğru söylüyorsun değil mi?"
"Tabiki.Sana ne zaman yalan söyledim?"
"Eve gitmem gerek."
"Tamam.Birlikte gidelim."
"Hayır.Mahalleden biri bizi görürse laf çıkar."
"Hımmm.Haklısın.Tamam.O halde yarın eskiden buluştuğumuz yerde seni bekleyeceğim."
"Tamam."Onu orada bıraktım ve koşarcasına uzaklaştım.Yolda ağlamak için kendimi zor tutmuştum.Eve geldiğimde öasanın üstünde bir kağıt parçası gördüm.
BEN KOMŞUYA GİDİYORUM.GEÇ KALABİLİRİM.
Hıçkırıklarım durdurulamaz hale gelince kendimi yatağa attım ve saatlerce ağladım...


Bir sonraki gün...
Eski buluştuğumuz yerde buluştuk Muratla.Okula kadar el ele geldik.Gerçi ben ona soğuk davranıyordum ya...Muratsa bu halimin geçici olduğuna inanıyordu.
Okula yaklaştığımızda elimi elinden çektim.
"Ne oldu?"
"Herkesin bizi böyle görmesi gerekmiyor."
"Bence çok gerekiyor.Hatta bütün dünya bilmeli."Elimi tekrar tuttu.Okula öyle girdik.Tanrı herkes bize bakıyordu.Ve bu herkesin içinde bizim grupta vardı.
Aslında herkesin böyle bakması çok doğaldı.Çünkü neredeyse bütün okul iki grubun birbirine düşman olduğunu ve nededini de biliyordu.Şimdi bu yaşananlar onlara garip geliyordu.
Murat beni kendi grubuna doğru çekerken gözlerimi Koray'ın gözlerinden alamıyordum.Tanrım hapı yuttum.Cidden

[Gecenin kızı(Tuğçe)]

^Bunun kopyalamasını bitirsem onu da atarım 40 sayfa zor oluyo yani

[(_ALiCe_CuLLeN_)]

bak dedim msj hmn çoğalıyo

[Gecenin kızı(Tuğçe)]

Murat beni kendi grubuna doğru çekerken ona izin verdim.Çünkü şu anda benim grubumla ve Korayla yüzleşecek durumda değildim.Ama bana bakışları hapı yuttuğumu gösteriyordu.
Murat'ın grubu da benim grubum gibi şaşkındı.
"Evet çocuklar.Size dünyanın en güzel kızını getirdim."
"Yeniden mi çıkmaya başladınız?"Asena ağzı açık bize bakıyordu.
"Evet."Cevabı Murat vermişti.Aliyse bana bakıp gülümsüyordu.
"Yeniden yengemiz olacaksın."
"Evet."Muratla çıktığım zamanlarda Aliyle çok iyi anlaşırdım.Hatta bazı kavgalarımızı gelip ona anlatırdım.
"Bu harika!Zaten siz çok yakışıyorsunuz."Ne büyük bir yalan!
"Pınar sen bişey söylemedin.Sevinmedin mi yoksa?"Pınar hemen şekil değiştirmiş şaşkınlığını souk bir gülümseme altında gizlemişti.
"Sadece çok şaşırdım.Sevindim tabi."Yalancı!Sanki senin Murat'a aşık olduğunu bilmiyorum ya!Gıcık şey...
"Sanırım yeni haberi senin gruba da vermeliyiz."Hayır.Lütfen şimdi olmasın!
"Evet.Haklısın.Ama onlara ben söylemeliyim."Koray patlamaya hazır bir bomba gibiydi.Hiçbir şeyi riske atamazdım.
"Yalnız konuşmak istediğinden emin misin?"
"Evet."
"Tamam."Yavaş adımlarla bizim gruba doğru ilerlemeye başladım.Tanrım!Koray çok sinirliydi.Daha yakına gelmeden konuşmaya başlamıştı.Ama yine de onu duymuştum.
"Ne demek oluyor bunlar Ece?"
"Sakin ol Koray açıklayacağım."
"Neyi açıklayacaksın?Düşmanımızla nasıl kol kola girdiğini mi?"Bu sırada Özgür Koray'ı tutmak için yanımıza gelmişti.O da şok olmuş gözlerle beni izliyordu.
"Bunu nasıl yaparsın?Daha bana bir hafta önce Berkant'ı sevdiğini söylemiştin."Aslı da bu yaşananlara şaşırmıştı.Ah!Hiç birşey bilmiyorlardı ki!
"Bakın.Ben aslında Murat'ı seviyordum.Başından beri.Berkantla da onu kıskandırmak için çıktım.Onu sevdiğimi söylüyordum ama bu yalandı."Aklıma birden gelen bu yalanları sayıp dökmüştüm ortaya.Şimdi herkes sessizlik içindeydi.
"Bu kadar büyütülecek birşey değil."Sessizlik beni rahatsız ettiği için konuşmak istemiştim.
"Büyütülecek birşey değil mi?Sen benim en yakın arkadaşımdın."
"Hala öyleyim."
"Artık değil."İşte bu cümle beni derinden yaralamıştı.Arkasını dönüp yürümeye başladı.Bu kadar kolay değil.Hiç birşey sandığın kadar kolay değil!
"Hiçbir şey bildiğin yok.Yaşananlar konusunda en ufak bir fikrin yok."Tanrım!Ağzımdan sinirle ne kaçırmıştım ben öyle?Murat'ı bakışları beni korkutmaya yetmişti.Koraysa yarım bir şekilde bize dönük duruyordu.
"Neyi bilmiyormuşum?"
"Hiçbirşeyi."Tekrar arkasını döndü.Bu sefer koşarcasına ilerliyordu.Okulun içine hızla girdi.Diğerleriyse na yapacaklarını bilememişlerdi.Önce Aslı sonra Özgür sonra diğerleri...Hepsi Koray'ın yanına gitti.Beni tek başıma bu hastalıklı düşünceli adamın eline bıraktılar.Orada öylece dikilirken beni kedime getiren Murat oldu.

[Gecenin kızı(Tuğçe)]

"Sana ne söyledi?"Murat'ın yüzünden Koray'ı dövmek istediğini anlayabiliyordum.
"Hiçbirşey.Sadece çok fazla şaşırdı.Beklemiyordu tabi."
"Bu önemli değil.Ama sana birşey söyledi ve sen çok..."
"Bana eskiden en iyi arkadaşı olduğumu ama şimdi böyle olmadığını söyledi."
"Bunun için mi bu kadar çok üzüldün?"
"Üzülmememe mi gerekiyordu?"
"Tabiki.Onun gözünde bir çöp kadar değeri olmaması gerekir.Zaten senin hatırına ağzını yüzünü kırmadığıma dua etmeli."Bu sözünden sonra imalı imalı gülümsedi.Pekala Koray'ın ağzından çıkacak bir söz eğer beni üzerse onu şey...yani öldürtmekle mi tehtit ediyordu yoksa bu açık bir kavga resti miydi?Tanrım!Korktuğumu belli etmemeliyim.
"Alışır yakında.Sadece bunun yüzünden arkadaşlığımızı silemez ya."Silmemeli zaten.
"Evet.Doğru."Sonra aklıma birşey dank etti.Bugün okulda Berkant'I görememiştim.
"Berkant'ı bıraktınız değil mi?Bugün okula gelmemişte."
"Bıraktık tabiki.Onu merak etmene gerek yok.Büyük ihtimalle utancından gelememiştir."Bu konuyu açtığım için pek memnun olmamıştı.Yüzü biraz düştü.Elini belime koydu.Bu şekilde onun grubuna doğru yürüdük.
Benim aklımdaysa binbir tilki geziyordu.Tamam.Şu anda yapmam gerekenleri sıralayalım:
1.Berkant'a ulaşmalıydım.Onun iyi olup olmadığını öğrenmeliydim ve ondan beni affedene kadar özür dilemeliyim.
2.Berkant'ın beni anlamasını sağlamalıydım.Üstelik bunu Muratla yaşadıklarımızı anlatmadan yapmalıydım.Yine eski halimize dönmeliydik.
3.Bir şekilde Murat'tan kurtulmalıydım.
Ama nasıl?
"Ece.Burada mısın?"
"Efendim?"Ali bana birşey söylemişti ama ben duymamıştım.
"Diyorum ki Koray çok tepki gösterdi galiba."
"Şey biraz.Beklemediği için yani...şey..."
"Tamam.Rahat bırakın.Zaten yaşananlardan fazla etkilendi."Murat duruma el koymuştu.
"Evet.Ama senin umrunda bile değil."Pınar Murat'a seksi bir gülümsemeyle bakıyordu.Pekala Murat'ı kıskandığım falan yok.Hatta ondan nefret ediyorum.Ama şu anki sinirim kızın kendisiyle ilgili.
"Tabiki umrunda.Murat benim üzülmemi istemez.Öyle değil mi?"
"Evet.Tabiki istemem."Gülümsedim.Böyle bir durumda bile Pınar'ı sinir etmek hoşuma gitmişti.Hahahahaha!Sen kiminle dans ettiğini bilmiyorsun daha....
Günün geri kalanı normaldi ancak ben hala Berkant için endişeliydim.Murat'ın doğru söylediğinden çok emin değildim.Offffff!
Ama Ali'nin Murat'la bir konuşmasını duymuştum.Ali Murat'a soru sormuştu.
"Aga aranızda bir sorun mu var?"
"Hayır aga neden?"Şu aga lafına da sinir oluyorum.
"Ya birbirinize hiç aşkım demiyorsunuz.Daha ilk gün.Çok soğuksunuz.Ama sanırım bu Eceden kaynaklanıyor."Neeeeee!!!!!!
"Soğuk falan değil.O Koray'ın tepkisine üzüldü.O yüzden böyle."Murat iyi toparlamıştı.Bu konuşmadan sonra Murat'a daha yakın davranmaya çalıştım ama olmuyordu.Nefret ettiğim birine nasıl aşkım diyebilirdim ki!
Eve ulaştığımda ilk işim cep telefonumu alıp Berkant'ın numarasını tuşlamaktı.Umarım açar diye dua ediyordum...

[Gecenin kızı(Tuğçe)]

"Aç şunu hadi."Telefon uzun zamandan beri çalmasına rağmen açan olmamıştı.Kaç kez mesaj bıraktığımı sayamadım bile ve yine bip sesini duydum.
"Berkant senin için endişeleniyorum.Lütfen bana ulaş.Çok özür dilerim hepsi benim hatam.Neyse bunları az önceki mesajlarda da söyledim.Ama lütfen beni ara."Kapattım.Msn yi açtım.Yine benzer bir ileti gönderdim.İçim hiç rahat değildi.O gece telefon baş ucumda uyudum.

Sabah uyandığımda ne bir çağrı vardı ne bir mesaj.Hızla giyindim ve çıktım.Murat yine beni bekliyordu.Ona konuyu açmayı düşündüm ama sonra vazgeçtim.Okula geldiğimdeyse bizim grubu göremedim.Acaba kaçmışlar mıydı?
Merdivenlere grubun yanına oturduk.Ve işte o anda gördüğüm manzara karşısında şok oldum.
Berkant bizim okuldan tanımadığım bir kızla el ele okula girmişti.EL ELE!Kızında onun da yüzü gülüyordu.Nasıl yaaaa!
"Oha.Berkant hızlı çıktı."Ali onların olduğu yöne bakıyordu.
"Vay anasını.Güzel kızmış."Bu sözlerle Ahmette ona katıldığını belli etti.Kızı daha yakından incelemeye aldım.
Kumral düz saçları beline kadar geliyordu.Siyah boncuk gibi gözleri vardı.Uzun boyluydu ve eteği çok kısaydı.Tamam kız güzeldi.Fazla güzel!
"Ece nutkun tutuldu."Pınar neredeyse gülmekten ölecekti.
"Hayır.Ne alakası var?"
"Evet.Hiç alakası yok."Bir kahkaha attı.Bu kahkahayla birlikte Berkant ve yeni sevgilisinin dikkati bize döndü.Onunla göz göze geldim.Gözümün içine bakarak kızın elini tuttu.Onlar mutlu!
Evet onlar mutluydu bense burada sevmediğim bir insanla birlikteydim ve acı çekiyordum.İçimde bir öfke seli oluştu.Aniden ayağa kalktım.
"Ne oldu?"Cevap vermedim.

[Gecenin kızı(Tuğçe)]

Hızla sınıfa girdim.Sınıf boştu.Telefonumu çıkarıp-biliyorum okulda telefon yasak ama şu anda umrumda değil-Berkant'a mesaj yazmaya başladım.
Konuşmamız gerek.Çıkışta çıkmaz sokağın orada ol.
Gönder tuşuna bastım ve cama çıktım.Mesajı aldı ve sağa sola bakındı.En sonunda beni gördü.Tamam der gibi başını salladı.
Ah tanrım!Erkeklerin hepsinden nefret ediyorum.Telefonu cebime koydum ve o sırada Murat içeri girdi.Kapıyı sertçe kapattı.
"Bir sorun mu var?"
"Hayır."
"O halde bu yaptığın nedir?"Sanki bilmiyordu.
"Hiçbirşey."
"Benden ne bekliyorsun?Seni mutlu etmek için ne yapmalıyım?"
"Beni yalnız bırak."Bana kızgın bir bakış attı ve hızla dışarı çıktı.Kimsenin tafrasını çekemem valla.

...Okul çıkışı...
Çıkmaz sokağa doğru ilerleken beni beklediğini gördüm.Ona neler sayıp dökeceğimi aklımda tarttım ama şimdi hepsi uçup gitti.Ve ağzıma geleni söyledim.
"Sen nasıl bir insansın ya?Bütün bunları benim yüzümden yaşadığın için üzülürken sen nasıl bir kızı koluna takıp gezersin?Hani beni seviyordun?En azından birkaç gün bekleseydin-"
"İnandırmışlar.Ben bana güvenip inanmazsın diyordum ama inanmışsın."
"Ne?Burada ne dönüyor?"
"Hiçbir şey sandığın gibi değil.Hiçbirşey bilmiyorsun Ece."
"Anlat o zaman."Hzursuzca etrafına bakındı.Elini saçlarının arasından geçirdi.
"Beni buradan götürdükleri gün sana söyleri gibi beni eve bırakmadılar."
"Ya nereye götürdüler?"
"Sözümü kesmeden dinle tamam mı?"Derin bir nefes aldım.
"Tamam.Dinliyorum."

[Gecenin kızı(Tuğçe)]

"İnanamıyorum."Şaşırmam doğaldı çünkü bana az önce Murat'ın tuttuğu adamların onu depoya götürdüklerini ve ona zorla önüne gelen bir kıza çıkma teklifi etmesi için baskı yaptıklarını anlatmıştı.
"Mafya gibiydiler."
"Evet.Öyleymiş.Bu ne cesaret?Bu yaptıkları yanlarına kalmayacak."
"Sakın.Sana söylediğimi bilmemeliler.O zaman daha fazlasına kalkışırlar."
"Lanet olsun.Haklısın.Çok üzgünüm hepsi benim hatam-"
"Seni sevmek benim tercihimdi ve hala seviyorum."
"Bende."Murat'tan ölmüne nefret EDİYORDUM.Bizi engellediği için beni kendine onu başkasına bağladığı için...
"Gitmem gerekiyor.Bizi görmemeliler."
"Tamam."O gittikten sonra bir süre bekledim.Sonra ben de evime doğru yol aldım.Kapıyı açarkenki tek düşümcem sıcak duş ve uykuydu.Yavaşça kapıyı ittim ve...Aman tanrım!Annem ve....
Kapı oturma odasının tam karşısında olduğu için odayı görebiliyordum.Annem ve edebiyat öğretmenim el eleydi ve beni duymamışlardı.Annemin başı hocamın omzundaydı ve gözleri kapalıydı.Aman tanrım!Annem ve hocam.Demek bu yüzden...
Bana okuldayken herşeyin yolunda olup olmadığını sormuştu.Ben de yalan söylemiştim ama hocanın benimle ilgilenmesi hoşumA gitmişti.Demek bu yüzden!
Sertçe kapıyı kapattım.Annem yerinden sıçradı ve elini hocamın elinden çektİ.BENİM HOCAMIN!
"Ece!"
"Neler oluyor?"Hızla yanıma geldi.Hocaysa hala oturuyordu.Şaşkındı tabi.
"Tatlım biliyorum kızgınsın sana söyleyecektim."
"Neyi söyleyecektin?Hocamı nasıl ayartığını mı?Yoksa evlenmek için bu kadar hazır olduğunu mu?"
"Ece düzgün konuş."
"Biliyor musun?Üvey baba falan istemiyorum.Benim zaten bir babam var."
"Ece olayı fazla büyütüyorsun."O kim oluyor ki?Okulda öğretmenim olabilir ama burada hiçbir şey değil.
"Gerçekten mi?"Öfkeden dolup taşıyorum.
"Ömer sen git artık."Hocam bir bana bir ona bakıyor ve endişeyle kafa sallıyor.Ve yavaşça kapıyı kapatıyor.İşte şimdi evde kıyamet kopacak.Silahlar çekilirken öfkeli gözlerle anneme bakıyorum.

[Gecenin kızı(Tuğçe)]

"Bunu nasıl yaparsın?O benim hocam."
"Ne farkeder o da insan."
"Çok şey farkeder.Bana ne zaman söyleyecektin?"
"Uygun bir zamanın oluşmasını bekliyordum."
"Yani evlenme teklifi aldığın zaman."
"Saçmalama."
"Bak az önce de söyledim.Üvy baba istemiyorum."
"Daha oralara gelmedik ki."
"Ama geleceksiniz.Benim yaşımdakiler gibi sadece flört etmeye mi niyetlisin?"
"Hayır."
"O zaman-"
"Bana bak Ece.Fazla oldun sen.Bu benim kararım.Ve eğer bir babaya ihtiyacın varsa o babayı bulacağım sana."
"Benim zaten bir babam var."
"Onu ne zaman görüyorsun?Varlığını hissediyor musun?Senin böyle bir babaya ihtiyacın yok.Yanında olmalı."
"O zaman babamla barış."
"Hayır.Küçüklükten beri bunu kafanda kuruyorsun ama olmaz.ASLA."Küçük bir sessizlik oldu.
"Ben bir süre babamın yanında kalacağım."Bu sözümle birlikte annem tekrar sinirlendi.
"Ne?Ama orası okula uzak."
"Biraz daha erken kalkarım."
"Ya uygun değilse?"
"Giderken telefon açarım.Ben onun kızıyım beni sokağa atacak hali yok ya."
"İyi ne halin varsa gör.DEFOL."Oturma odasına girdi ve kapıyı sertçe kapattı.Ben de odama girdim ve kapıyı sertçe kapattım.Ağlama...ağlama.
Ne mümkün!Annemin hıçkırıkları duyuluyordu.Böyle bir ortamda gözyaşlarımı tutamadım.Odamda her zaman küçük bir valiz bulundurmuşumdur.Ona önce kitaplarımı ve detterlerimi doldurdum.Yarısını kaptlamışlardı zaten.Sıra giysilere geldi.Önce çamaşırları,pijamaları ve evde giyebileceğim günlük giysilerimi koydum.Sonra da birkaç tişört attım valize.Uff çok ağır oldu yaaa.
Bunları dolduruken aklıma şu gördüğüm mancara geldi.Aslında annem çok yaşlı sayılmazdı.39 yaşındaydı.Sarı kısa saçları vardı.Bakımlıydı.Dışarı makyaj yapmadan çıkmazdı.Küpesini de mutlaka takardı ve ince bir vücudu vardı.Edebiyat öğretmenimse-Ömer hoca-yaşını bilmiyordum ama o da annemden ya bir ya da iki yaş büyük gösteriyordu.Mavi gözleri vardı.Okula ilk geldiğinde herkes gözlerine hasta olmuştu.O da bakımlıydı.Her gün tıraş olup gelir ve mükemmel bir parfüm kokardı.Ayrıca şiirleri de çok severdi.Acaba fazla mı tepki gösterdim?Hayır saçmalama.
Düşüncelerimi bir cam kırılması sesi böldü.Sanki bişey yere düşüp kırılmıştı.Koridordaki bişey.Koridorda camdan sadece birşey vardı.Ayna!Yutkundum ve yavaşça kapıyı araladım.
Evet ayna kırılmıştı.Ama düşmemiş ona bardak fırlatılmıştı.Tanrım iyiki terliklerim var.
"Ben gidiyorum."
"Defol."Annemin sesini mutfaktan duymuştum ama kendisi çıkmamıştı.Ben de dikkatli bir şekile oradan geçtim.Kapıyı yavaşça kapattım.
Dışarı çıkınca babamı aradım.
"Alo."
"Babacım nasılsın?"
"İyiyim sen?"
"Ben de iyiyim.Şey...müsait misin?"
"Tabiki."
"Şey ben sende bir süre kalacağım sanrım."
"Tabiki canım.Ama neden?Bir sorun mu var?"
"Şey evet.Anemle kavga ettim."
"Neden?"
"Sonra anlatırım."
"Tamam.Görüşürüz."
"Görüşürüz."Telefonu kapattım ve durağa geldim.Uff valiz omzumu ağıtmıştı.Neyse eğer şanslıysam araba boş gelirdi.Ben de dinlenme şansı bulurdum.Hem de baya.Çünkü yol 45 dakika sürüyordu.
Bana çok uzun gelen bir süre sonra eve yakın bir yerde indim.Yavaşça kapının önüne geldim.Babam mustakil bir evde oturduğu için tek bir zil vardı.Ellirm titreyerek zile bastım ve beklemeye başladım.

[Gecenin kızı(Tuğçe)]

"Canım kızım çok özlemişim seni."Babam neredeyse bıynuma atlamıştı.Onunla ne zamandır yüzü yüze görüşmüyordum?Bir ay.Y da daha fazla.Kesin olan bir şey vardı.Onu çok özlemişim.Beni içeri çekti.Valizimi de kendisi taşıdı.
"Bu çok ağırmış."Omuz silktim.
"Evet.Ne kadar kalacağım belli değil."
"Hadi geç otur da dinlenince bana bu meseleyi anlat."Önce dinlenmemei bekledi.Yemek yedik bir süre sonra.Yemekte ne mi vardı?Makarna.Ne bekliyordum ki?Neyse en azından bir süre babam doğru düzgün yemek yiyebilecek.
Yemekten sonra bulaşıkları ben yıkadım.Babam ısrar etse de.Buna alışkınım nasıl olsa.En sonunda o merak ettiği konuyu açtı.
"Eeee anlat hadi."Boğazımı temizledim.
"Aslında konu çok saçma.Küçük bir meseleden olay büyüdü.Yani anlatmaya değecek birşey yok."Hadi ama!Babama annemin başka bir adamla ilişkisi olduğunu söylemeyecektim.
"Anlatmak istemiyor musun?"
"Şey sanırım."
"Hımmm tamam."Üstüme gelmemesini anlayışla karşılıyordum.Beni el üstünde tutyordu.Kaçıp gitmemden korkar gibi.
Ertesi Gün
Bir saat erken kalkmak işkence gibi gelmişti bana.Ama kendime nedenimi hatırlattığımda hiçbirşey zor gibi gelmemişti.Kahvaltıyı çabucak hazırlamış,babamla birlikte evden çıkmıştım.Muratla her zamanki buluşacağımız yere de aynı saatte gitmiştim.Gider gitmez de sahiplenici bir tavırla elimi tutmuştu.
Okula gitmek istemiyordum.İlk ve en önemli nedenim dersin edebiyat olmasıydı.Tamam.Emin olduğum tek bir şey var.Bu olay sonuncunda edebiyat notum düşecek.
Sınıfa girdiğimde Koray'ın yer değiştirdiğini gördüm.Normalde arkamda otururdu.Ama şimdi...Ona o kadar ihtiyacım vardı ki!Ama bunu belli etmeyecektim.
"Günaydın."Kafasını çevirip bakmadı bile.Aman ne harika!Diğerleri bu kadar büyük tepki göstermiyordu.En azından selemleşıyorduk.Ama Koray...
Tam o sırada içeri Ömer hoca girdi.Bugün yüne çok şıktı.Hiç ayağa kalkmak istemesem de kalktım.Kimse birşey çakmasın diye.Konumuz Tahir ile Zühreydi.Bu parçayı işleyecektik.Kısa sohbetlerden sonra derse geçtik.
"Ece bu metni bize sen okur musun?"Bilerek yapıyor.Bu metnin aşk üzerine olduğunu biliyor.Kendi aşkını-ya da herneyse-onu kanıtlamak için.Ama yemezler!
"Ben okumak istemiyorum."
"Neden?"
"Çünkü bu parça bana hiç uygun değil."Sınıfta küçük bir sesizlik oluyor.Koray'ın bakışlarını üstümde hissediyorum.
"Pekala.Seda.Sen okur musun?"
"Tamam."Seda okumaya başlıyor.Hikaye ilerledikçe kötü karakterlere sinir oluyorum.Böyle güçlü bür aşkın kim önünde durabilir ki?Aman tanrım ne diyorum ben?Benim bu aşkın önünde durduğum falan yok.Ortada aşk yok.
Hikayenin sonu çok kötü bitiyor.İkisi de ölüyor.Tahir ile Zühre.
"Öldüler."Hocanın gözünün içine bakarak fısıldadım.
"Evet.Aşkın önünde duranlar bu kadar acı bir şeye neden oluyorlar."
"Ama şu anda böyle bir şey yok.Böyle bir aşk yok."
"Olmadığını nereden biliyorsun?"
"Biliyorum."Gözlerini benden ayırdı ve konuyla ilgili kısa bilgiler verdi.Ve en sonunda kahrolası zil çaldı.Mutlulıktan uçmak üzereydim.
"Ece.Seninle konuşmak istiyorum."Lanet olsun.HAYIR.
"Tamam."Usulca yanına gittim.Herkes çıktı ve kapı kapandı.
"Evden ayrılmışsın."
"Evet.BABAMIN yanında kalıyorum."
"Bu ne kadar sürecek?"
"Bir süre."
"Annene haksızlı ediyorsun."
"Bunları konuşmayacağım.Üzgünüm."Arkamı döndüm ve kapıya doğru ilerledim.Ama ondan çıkan o yüksek ve kızgın ses beni durdurdu.
"Bu kadar kalpsiz misin sen?Hiç mi anlamıyorsun bizi?"Yavaşça ona doru döndüm.Bu sözkeri karşısında gülümsüyordum.
"Bana kalpsiz olmayı insanlar öğretti.Tabi sizin tabirinizle.Ama hayır ben kalpsiz değilim.Sadece bir ÜVEY baba istemiyorum."Hızla çıktım ve yavaşça kapıyı kapattım.

[Gecenin kızı(Tuğçe)]

Hocaya ağzının payını vermek hoşuma gitmişti ama bu olanlar beni rahatsız ediyordu.Bahçeye doğru yürürken Murat'ı gördüm.Beni bekliyordu.
"Edebiyatçıyla aranızda ne problem var?Sana ne söyledi?"
"Bakıyorum haber çabuk uçmuş."
"Biraz öyle oldu."
"Sadece derslerimin bu ara düştüğünü söyledi."Ne büyük bir yalan değil mi?
"Başka birşey olmadığına emin misin?Eğer kötü birşey söylediyse-"
"Ne yapacaksın?Başına silah mı dayayacaksın?"Benim çıkışımdaki kinayeyi sadece Murat fark edebilmişti.Çünkü diğerlerinin hiçbir şeyden haberi yoktu.Bu arada Murat bana acayip kızgın gözlerle bakıyordu.
"Hayır.Tabiki böyle birşey yapmam."
"Yapmamalısın da.Ece için hapislerde çürüyecek değilsin ya."Pınar hadsizce konuşmamıza dahil olmuştu.Tanrım bu kızı boğmak istiyordum.Tam o sırada yanımızdan Berkant ve yeni sevgilisi el ele geçtiler.Onlara bakmamak için kendimi zorluyordum ama bu imkansızdı.O kızın yerinde olmak istiyordum.Berkant benim elimi tutmalıydı.Ama şu anda elimde başka yabancı bir el hissediyordum.Boğazımda bir yumru hissettim.
"Ece sen iyi misin?"Pınar'ın ışıldayan yüzüne nefretle baktım.
"EveT.Murat biraz sınıfa uğrayalım mı?"
"Tamam."Sınıfta birtek biz vardık.Bu iyi birşey.
"Buraya neden geldik?"Sessizliği Murat bozmuştu.Bense o sırada camdan Berkant'ı izliyordum.O kızla zorla çıkıyor ama yine de mutlu görünüyor.Dişimi sıktım.
"Ne yaptığını biliyorum."
"Ne?"
"Berkant'ı herhangi bir kızla çıkması için tehtit ettiğini biliyorum."
"Nerden öğrendin?"
"Onunla konuştum."
"Neden?"
"Çünkü daha bir gün önce beni sevdiğini söylüyordu.Ben de hesap sormaya gittim."
"Nasıl?Neden?"
"Çünkü onu hala seviyorum.O da beni seviyor."
"Hayır.Sen beni seviyorsun."
"Hayır.Senden nefret ediyorum."
"KAPA ÇENENİ."Bana bağırmıştı öyle mi?Bunun altında asla kalmam.
"Asıl sen kapa çeneni.Ve bunu kabul et artık.Ben seni sevmiyorum."
"Bütün bu sözleri geri almak zorunda kalacaksın.Bu sefer bana yalvaracaksın."
"Murat.Sakın Berkant'a zarar vereyim deme."
"Göreceksin."Hızla dışarı çıktı.Ben de peşinden...
.

[Gecenin kızı(Tuğçe)]

Arkasından hızla koşuyordum.Nefes nefese kalmıştım.Berkant'a doğru ilerliyordu.
"Murat."Arkasına bile dönmedi.Lanet olsun.En sonunda onun önünde durdu.Nefes nefese kalmış bir şekilde ona yetiştim.
"Ona söyledin."Murat Berkant'a tehtit dolu bakışlar atıyordu.Berkant ne olduğunu anlamıştı.Yavaşça ayağa kalktı.O kız da şok olmuştu.Kızın adını öğrenmem gerektiğini düşündüm.
"Evet."
"Neden.Aklından zorun mu var senin."
"Bilmesi gerekiyordu."Dikatlice Murat'ın cebine baktım.Hiçbir şey yoktu.Bıçak falan gibi bişey yani.Ama ya diğer cebinde varsa?
"Murat onu ben zorladım."Kızgın gözleri bana çevrildi.
"Seninki bahane bile değil."
"Sakin ol lütfen.Herkes bize bakıyor."
"Umrumda değil."
"Neler oluyor?"Ali ve grubun diğer üyeleri gelmişti.Ama Murat onları takmıyordu.
"İkinizde göreceksiniz benim ne olduğumu.Hele sen Ece."Bana son bir kez daha baktıktan sonra arkasını döndü ve hızla yürümeye başladı.Grupta peşinden.Geriye sadece Pınar kalmıştı.Bana tiksinti dolu bakışlar atıyordu.
"Ne yaptın yine?Ne dedin de çocuk bu hale geldi."
"Pınar.DEFOL."
"Hıh"O da arkasını dönüp gitti.Bu kızı öldüreceğim.Tanrım!Berkent'ın yerine oturdum.Berkant boğazını temizledi.
"Yeliz bize biraz izin verir misin?"Yeliz!Güzel isimmiş.Bu arada kız şok olmuştu.Berkant'a yüzüne tokat atılmış gibi bakıyordu.Sonra kendini topladı.
"Tamam."Kız yanımızdan uzaklaşırken Berkant yanıma oturdu.
"Neden söyledin?"
"Şey...Ben..."
"Hadi Ece."Doğrudan gözlerime bakıyordu.
"Bak.Ondan nefret ediyorum tamam mı?Onunla zorla çıkmak miğde bulandırıcı.Ama sen Yelizle mutlusun.Sizi öyle gördükçe...içim bir tuhaf oluyor.Bunu yaptığı için mUrat'a kızıyorum.Bu yüzden bir anda ağzımdan çıktı."Küçük bir sessizlik oldu.
"Yani Yelizle yakınlığımdan dolayı mı?"
"Bir nebze.Seni anlamıyorum Berkant.Beni sevdiğini söylüyorsun ama onunlayken..."
"Sevgimden şüphe mi ediyosun?"Bana incinmiş gözlerle baktı.
"O kızı seviyor musun?"
"Cevabımı alamadım."Derin bir nefes verdim.Şu anda tartışmak yayarsızdı.
"Sevginden şüphe etmiyorum.Ama o kıza olan duygularını merak ediyorum"
"Şey...Bak bunu bende bilmiyorum.Onu önemsiyorum ama gerisi...bu duygu neye giriyor bilmiyorum.Ama yemin ederim seni sevdiğimden yüzde yüz eminim."
"Peki Yeliz herşeyi öğrendiğinde ne olacak?Kalbi kırılmayacak mı?En sonunda öğrenecek.Ona bu kadar yakın davranma bence."
"Eğer uzak davranırsam da kırılır."
"Onu bu kaadr çok mu önemsiyorsun?"
"Evet."Pekala.Bu sabrımı taşıran son damlaydı.
"Tamam.Onu sev o zaman.Birlikte ol onunla.Birbirinize şiirler okuyun.Ne romantik değil mi?"Ayağa kalktım.
"Ece.Lütfen."Onu dinlemedim ve yürüdüm.Koridorda Ali'yi gördüm.Neredeyse çarpışıyorduk.
"Ece?"
"Murat nerede?"
"Kaçtı."
"Nasıl yani?"
"Basbaya kaçtı işte."
"Tamam."Düşüncelerim birbirine girmiş bir şekilde derse girdim.Neden hiçbirşey kolay değil ki!

[Gecenin kızı(Tuğçe)]

Derslerin bir çoğunu dinlemedim.Dinlemem mümkün değildi zaten.Murat yine büyük konuşmuştu ve bunun arkasında duracaktı.Tehtitlerinin çoğunu gerçekleştiriyordu.Buna engel olmam gerekiyordu.Ama nasıl?
Aklıma Berkant'ın sözleri geldi.Onu önemsiyormuş.Bu duygunun nasıl birşey olduğundan emin değilmiş.İkili oynuyor resmen.Hem nasıl beni severken o kıza dokunabiliyor?Tanrım!
Ve birden aklıma birşey geldi.İkili oynamak neymiş göstereceğim sana!
Şu an son tenefüsteydik.Muratla kavga ettiğimizdeyse ikinci tenefüse denk geliyordu.Yani çok zaman geçmişti.Siniri geçmiştir diye umuyordum.Kendimi zorlayarak arama tuşuna bastım.Hiç açmayacak!Bana çok kızgın.Lanet olsun.
"Ne var Ece."İçim rahatladı.Bundan sonrası kolaydı.
"Aşkım.Özür dilerim.Ben öyle demek istemedim."
"Ne?"Benden bunu beklemediği için şaşırmıştı doğal olarak.
"Ben seni seviyorum.Başından beri böyleydi.O an kızgınlıkla söyledim.Senden nefret etmiyorum.Ben sana aidim.Lütfen beni affet."Tamam.Bunları telefonda söylemek daha kolaydı.En azından gururumu bir nebze de olsa daha az ayaklar altına alıyordum.Bu da birşey.
"Ece.Sen kendinde misin?"
"Evet.Gerçekten üzgünüm.Bir daha benim ağzımdan bunları duymayacaksın."
"Şey..sen ciddisin değil mi?"Sesi yumuşamıştı.
"Tabiki.Çıkışa gel de sana kanıtlayayım."
"Tamam.Çıkışta oradayım."
"Görüşürüz aşkım."
"Görüşürüz."İşte bu kadar.Rahat bir nefes aldım.Zafer benim!Rahatlamış bir ifadeyle gurubun yanına gittim.
"Murat'ın gönlünü aldım.Çıkışa gelecek."Hepsi rahatlamış görünüyordu.Bir kişi hariç.
"Neden kalbini kırmadan önce düşünmüyorsun?"Gözlerimi kıstım.
"Pınar!"Ali onu dizginlemeye çelışıyordu.
"Ne?Birinin onu durdurması gerek."
"Beni sen mi durduracaksın?"Bir kahkaha attım.Ah!Bu gerçekten komikti.
"Gel de göstereyim."Uzun kıvırcık saçını arkaya attı.
"Tamam."
"Kızlar ne oluyor size?Ece sen uyma buna."
"Yine ben suçlu oldum."Pınarın iyice siniri bozulmuştu.Tam o sırada zil çaldı.Ayyy!Çok heyecanlandım yaaa.Bütün ders boyunca bunu nasıl ayapacağımı düşündüm.Daha önce yapmıştım değil mi?O halde yine yaparım.
Çıkışta bilerek yavaş yürüyordum.Berkant'la aynı seviyedeydik.O Yeliz'in elinden tutmuştu.Hah!Benim yapacağımı görsün de bi!Yüzünü çok merak ediyorum.O an o kadar kendimi şartlamışım ki Murat'ı gördüğümde sevinç patlaması yaşadım.Kontrolsüzce ona sarıldım.Şu an kime sarıldığım önemli değildi.Onun gözünün önünde yapmam önemliydi.Gerisi ayrıntı.
"Vay canına.Seninle daha sık kavga etmeliyiz."Murat şaşkınlığını bu espiriyle gizlemeye çalıştı.Ama yemezler!Ben de gözlerimi devirdim.
"Üzgünüm.Gerçekten.Seni seviyorum."Ona bir kez daha sarıldım.Aliler koca bir vayyy çekerken ben Berkant'ın yüzüne zaferle bakıyordum.Şok olmuştu.Yeliz bana gülümsüyordu.Şey...bu da bir ayrıntı.
"Hey.Sakin ol.Seni asla bırakmam."Sıkıca elimi tuttu.Birlikte yürümeye başladık.O kadar zafer sarhoşuydum ki ilerde neler olabileceğini düşünemiyordum.Neyse!Bunları sonra düşünürüm.Şimdi zaferin tadını çıkarma zamanı...

[Gecenin kızı(Tuğçe)]

Evde yalnız kaldığımda bütün zafer sarhoşluğu üzerimden gitmişti.Pişmanlık bütün vücudumu sararken aynaya baktım.Ben bu muyum gerçekten?Birisini kıskandırmak için başka birini kullananan biri mi?Gözümden küçük bir damla yaş indi.İçimdeki sesse bana bambaşka şeyler söylüyordu.
"Kendine haksızlık ediyorsun.Murat bunu hakediyor.Sana yaptıklarını hatırlasana!"Şey evet bu doğru bir yaklaşım.
"Hayır.Sen Murat'ı kötülüyorsun ama bu yaptığın onun yaptıklarından aşağı kalır mı?"Lanet olsun bu da doğru.Tamam.Duşa gireceğim,rahatlayacağım ve öyle karar vereceğim.

Sıcak duş bir süreliğine de olsa pişmanlığımı almıştı.Sular başımdan aşağı dökülürken sadece düşündüm.Aklıma Berkant'ın şok olmuş hali geldi.Nasıl da şaşırmıştı.Evet ne yapacağımı biliyorum.
Oyunumu devam ettirecektim.Buna ihtiyacımız vardı.Berkant'ın seçim yapması gerekiyordu.Ya o ya ben...Hem Muratla da iyi anlaşmış olacaktım.Ona daha önce de katlanmıştım yine yapabilirdim.Havluya sarıldım ve banyodan dışarı çıktım.Telefonumun ışığı yanıp sönüyordu.Açtım.1o tane mesaj.Kimden geldiği belliydi.Hepsini okumadan sildim.Çünkü herhangi biri kararımı değiştirmemede etkili olabilirdi.Tanrım!20 kez aramış.Gülümsedim.Çok kıskanmış olmalı!
Bir anda ev telefonu çaldı.Babam arıyordu.
"Efendim."
"Kızım gelirken birşey getireyim mi?"
"Hımmm aslında baharatlı doritos getirsen hiç fena olmaz."
"Tamamdır.Oldu bil."
"Saol."
"Ne demek.Sonra görüşürüz."Telefon kapandı.İç çektim.Babam beni çok önemsiyordu.Onu çok seviyordum.Acaba annem...Bunu düşünmek istemiyordum.Hızla mutfağa girdim.Bugün ne yapsam acaba?Hımmm köfte ve patates kızartması...yanında doritos ve kola.Evde kola var nasıl olsa.Tamamdır.
Patatesleri keserken öyle bir dalmışım ki elimi kestim.Hemen suya tuttum tabiki.Babam beni patatesleri kızartırken buldu.Gülümseyişi harikaydı.Tekrar eskisi gibi olmuştu herşey.
Sofrayı kurmama yardım etti.Gelirken kendine bira da almıştı.O da masada yerini buldu.Ben de azcık tattım ondan ama direk bıraktım.Boğazımı yakmıştı.
En kötüsü de bulaşıktı.O yağlı tabakları yıkamak...ıyyyy...En sonunda ödülümde doritosumdu.Mükemmel.Isırdığım anda bir çıtırtı duyuldu.Aynı reklamlarda olduğu gibi.
Kısacası bu gece mükemmeldi.Çok eğlenmiştim.Ama yarın...düşünmek bile istemiyorum.

[Gecenin kızı(Tuğçe)]

"Pekala.Herkes beni dinlesin."Beden öğretmenimiz kürsüde dikiliyordu.Konuşmanın bitmesini bekliyordu.En sonunda müdürün bağırmasıyla kalabalık sustu.
"Çocuklar okulda dans grubu kuruyorum.Bu grup yıl sonu sahneye çıkacak.Ama baştan söyleyeyim.Çalışacak insan gelsin.Tembel öğrenci istemiyorum.Her hafta bazı sabahlar erken buluşacağız.Girmek isteyenler adını hemen bana yazdırsın."Dans grubu?Sahneye çıkmak?Kesinlikle ismimi yazdıracağım.Hoca giriş kapısında bekliyordu.Sırayı beklemeden yanına gittim ve ismimi yazdırdım.
"Senden iyi dansçı olur Ece.Zaten çok iyi bir valeybolcusun."
"Teşekkür ederim."Sınıfa girdim ve çantamı bıraktım.Murat sınıfta beni bekliyordu.Yanımdan geçtiğini farketmemiştim.
"Bedenciye ismini mi yazdırdın?"
"Evet."Kızar mıydı ki?Ne söylerse söylesin.Ona göre karar vermeyeceğim.
"Seni sahnede görmek mükemmel olacak."Ha?Murat'ın kafasına birşey mi düştü?Eski Murat olsa çoktan tehtitler savururdu.
"Neden buradasın?"O sırada yanımdan Koray geçti.
"Bugün öğleden sonra seni bir cafeye götüreceğim.Sakın bir sorun çıkarma.Mükemmel olacak."
"Şey tamam."Değişiklik iyi olur.
"Araba da bizi alacak."Şu son model siyah üstü açık spor araba.Herkesin ağzı açık kalacak.(Herkes=Berkant)
"Bu harika olur."
"Tamam."Beni yanağımdan öpüp gitti.Şey tamam.Murat son zamanlarda pislik gibi davranmıyor.Eskisi gibi davranıyor.Ben de ondan nefret etmemeye başlıyorum.Ama hala ona aşık değilim.İçimdeki o duygu çok uzun zaman önce bitti.

Tenefüsteydik.Tuvalete gittim ve göz kalemimi tazeliyordum.Telefonum titremeye başladı.Siyah eteğimin yarısına kadar gelen addaxtan aldığım hırkanın cebinden telefonu çıkardım ve kızlara bi bakış attım.Gerçi buna gerek yoktu.Bu okulda kimse kimseyi ispiyonlamıyordu.Çünkü aynı şeyi onlarda yapıyordu.
Berkant arıyordu.Yanıma gelemediği için telefon açıyordu.Dün telefonlarınbı açmamıştım.Eğer bugünde açmazsam bir delilik yapabilirdi.Lanet olsun.
"Efendim."
"Sen çıldırdın mı?Dünkü haliniz neydi öyle?"
"Ha.O mu?Kendimi Murat'a affettirdim sadece."
"Hayır.Bana inat yaptın.Söylediğim sözler yüzünden."
"Seninle bir ilgisi yok.Kendini bu kadar önemseme."
"Bana ondan nefret ettiğini söyledin"
"Bu bir hataydı.Ama kimseye hesap vermek zorunda değilim."
"Bana vermek zorundasın."
"Kapatmalıyım."Tuvaletten çıktım.Sınıfa doğru ilerlerken Berkant'ı gördüm.
"Senin sevgilin yok mu?Onun yanına gitsene."
"Konuşamamız lazım."
"Ece.Bedenci seni çağırıyor.Daha doğrusu dans grubunda olanları.Sıtrateji belirlencekmiş."Bizim sınıftaki kıza gülümsedim.Buna ihtiyacım vardı.
"Tamam.Saol."
"Hayır.Gitme."Kız Berkant'a tuhaf tuhaf bakmaya başlamıştı bile.
"Sonra konuşuruz."Hızla spor salonuna gittim.Sanırım en son gelen bendim.
"Üzgünüm.Geç haberim oldu."
"Tamam.Önemli değil."Hoca bana anlayışla gülümsedi.Bu kadını seviyorum be!Sınıfa şöyle bir baktım.Genellikle kızlar vardı.Birkaç tane barbi bebek...Vay be!Selin de burdaymış.Ona gülümsedim.O da bana gülümsedi.Onunla okula ilk geldiğimde tanışmıştım.Ama ayrı sınıflara düşünce sadece selamlaşır olmuştuk.Kısa boylu cici bir kızdı.
Hoca tam konuşacakken kapı çaldı.Herkes kapıya doğru yöneldi.
"Gir."
"Pardon hocam.Bölüyoum.Ben ismimi yazdırmamıştım ama dans klübüne girmek istiyorum."Neeeee!Berkant hayır hayır hayır.Bunu bana yapamaz.Bu arada hoca ona gülğmsüyordu.Hayır.Hayır.Hayır.

[Gecenin kızı(Tuğçe)]

"Tabiki grup herkese açık.Girsene."Berkant yanıma doğru ilerliyordu.Yanıma ulaştığında fısıldadım.
"Burada ne işin var?"
"Dansa karşı ilgim var."
"Yalancı."Gülümsedi.
"Sizi buraya toplamamın sebebi bazı şeyleri balirlemek.Çok vaktimiz yok.Bu yüzden çok çalışacağız.Herkes buna hazırlıklı olsun.Dans edeceğiniz şarkıyı siz belirleyeceksiniz.Fikri olan var mı?"Her kafadan bir ses çıkmaya başlamıştı ve öyle uçuk fikirler vardı ki bende kendi fikrimi söyledim.
"Kesha tik tok.Ne dersiniz?"Birkaç kişi ne-diyorsun bakışı ama bir kız bana katıldığını bariz bir şekilde belli ediyordu.
"Bu mükemmel olur."
"Şarkı nasıl birşey?"Hocanın dikkatini çekmişti.KIz da hemen savunmaya geçti.
"Yanımda bir cd var.Şarkı da orada."
"Getir.Dinleyelim."Kız çantasından çıkardı cdyi ve teybe yerleştirdi.Birkaç şarkı atladı ve tanıdık melodiyi duydum.Bu şarkıyı seviyorum.
Hoca dinledikçe gülümsedi.
"Fikriniz?"Birkaç kişi kendi fikrini savunmaya devam etti ama geneli beğenmişti.
"Tamam.Şarkı seçildi.Peki kaptan kim olacak?AdAy var mı"Barbi bebeklerden biri el kaldırdı.Hadi ama ciddi olalım.Bu kız bu işi beceremez.
"Başka aday olan yok mu?"Hocanın gözleri beklentiyle kaydı.Ne!Ben mi?Hiç sanmıyorum.
"Aranızda başka hiç mi cesur yok."Hala bana bakıyordu.Tamam.Cesurluk benim göbek adım.Ve bu çok havalı oacak.Elimi kaldırdım.
"Hiç şaşırmadım."Berkant bana bakıp gülümsüyordu.
"Pekala iki adayımız olduğuna göre şeçim yapalım."Sonuçta tabiki ben kaptan oldum.Sanırım buna hocanın bana karşı bariz bakışları ve öğrencilerin en azından bedeni beş getirme çabasıydı ama olsun.Bu da birşey.
"Tebrik ederim kaptan."Berkant yine gülümsüyordu.Bu çocuğun çenesi ağrıyacak.
"Saol."Konuşmamaızı hoca böldü.
"Çocuklar aklıam bir korokrafi geldi.Sıradan ve yavaştan birşey.Yanında erkek olan kızlar biraz ileri çıksın."Benim yanımda Berkant vardı.Yani yeni bulduğu karografiyi deneyecektik.Birlikte.Murat bunu öğrenmemeli.
Birkaç adım öne çıktık.Hoca bize sadece nakarat bölümünün hareketlerini gösterdi.Kolaydı ya.Sadece iki adım ileri kollar yanda aynı şeyi erkekler bizim zıttımız yönünde yapacak.Sonra hafif vücut hareketleriyle birbirimize yaklaşacağız.Önce biz-kızlar-konuşuyormuş gibi sonra erkekler konuşuyormuş gibi yapacacağız ve en sonunda ben Berkant'a doğru vücudumu eğeceğim.O da beni belimden tutp kendine çekecek.Hey!Bu dans!Sadece dans!
"Kızlar saçlarınızı kullanın.Savurun.Melike gerektiği zaman durdur.Nerede durduracağını biliyorsun değil mi?"
"Evet."Kız teybin yanına geçti.Biz de hocaya ve tüm sınıfa doğru döndük.
"Üç deyince.Bir iki üç."Hoca saymayı bitirince müzik başladı.Sadece bana verilen göreve konsantre oldum ve rahatladım.Asıl ilginç olan uyumuzdu.Müzik bittiği zaman bizde durrduk.Tam zamanında.Diğerleri geç kalmıştı.
"Berkant ve Ece dışındakiler çıksın.Sadece siz dans edeceksiniz."Panik yok.Sakin.Müzik tekrar başladı ve ben sakinliğimi korumaya çalıştım.Bu hareketleri ilk kez yapıyorduk ama çok uyumluyduk.Bitirince önce hoca sonra tüm sınıf bizi alkışladı.
"Siz kesinlikle eşsiniz.Kaptan ve eşi."Bize göz kırptı.Hayır.Hayır.Hayır.


______________________

[Gecenin kızı(Tuğçe)]

"Bu ne demek oluyor?"
"Sizi eş seçiyorum.Mükemmeldiniz."
"Bencede eş olmalıyız."Ağzım açık kaldığı için Berkant konuştu.Ona kapa-çeneni bakışı attım.Tüm sınıfın önünde söyleyecek başka şey mi bulamadı?
"Eee...şey..."
"Tek sorun az erkek olması."
"Merak etmeyin hocam.Burada güzel kızlar var.Birkaç prova da yapalım burası erkek kaynar."Barbi bebeklerden biri yine.Hoca bu yoruma sadece gözlerini devirmekle yetiniyor.
"Tamam.Çıkabilirsiniz.Bir dersi kaçırmış oldunuz ama olsun."Yani şu an tenefüste miyiz?Hadi be!
"Size ders kurban olsun hocam."Tanımadığım bir erkeke söylemişti bunu da.Neyse!Kapı açıldı ve birkaç kişi dışarı çıktı.O sırada Murat içeri girdi.
"Aşkım ne oldu?"
"Kaptan oldum."Gülümseyen gözlerle bakıyordum.Bana sarıldı.
"Tebrik ederim.Bunun olacağını biliyordum zaten."
"Hoca BerkantLa Eceyi eş seçti.Bunu da biliyor muydun?"Murat'ın eli belimdeydi ve kapıdan çıkmak üzereydik.Kim bu şimdi?Arkamı döndüm.Şu yardımcı seçilen kız.Kaltak!
Murat şok olmuştu.Zor zar gülümsedi.
"Öyle mi?"
"Evet.Küçük bir ayrıntı işte."Kıza nefret dolu bakışlar atarken Murat'ın gözleri hala burada olan Berkant'a kaydı.
"Iıııı...güzel bir ikili."Murat'a son günlerde birşey olmuş olmalı.Ne dediğinin farkında değil.
Gruba doğru sessizce yürüyorduk.Ben Berkantla dans edişimi düşünüyordum.Uyumumuzu.Mükemmeldi.O an anlayamamıştım ne hissettiğimi.Ama şimdi düşünebiliyordum.Teninin tenime değdiği andaki heyecanımı hatırlayabiliyordum.Bu heyecana rağmen mükemmel dans etmiştik.Gözlerimiz bir an olsun ayrılmamıştı.Sanki birbirlerine aitlermiş gibi.
"Bugünü başbaşa geçireceğimiz için çok mutluyım."Zorlukla düşüncelerimden sıyrıldım.
"Bende."
"Gerçekten mi?Mutlu musun?"Gözlerinin içine baktım. Ne ima ediyordu?
"Evet."

Çıkışta spor araba bizi bekliyordu.Birkaç erkek arabanın ne kadar pahalı ve mükemmel olduğundan bahsediyordu.Gerçekten mükemmel.Murat binmem için kapıyı tuttu.Ben bindikten sonra da kapıyı kapattı.Ve diğer kapıya doğru yürümeye başladı.Ben de bu sırada etrafı gözlerimle tarıyordum.Berkant'ı gördüm.Gözlerimiz yine bir an için kenetlendi.Gözlerimi kaçırdım.Herkes bize bakıyordu.Koray'ı gördüm tam o sırada.Arabaya tiksintiyle bakıyordu.Tanrım.
Araba gazlayınca kendime geldim ve yapmam gerekenler listesine bir madde deha ekledim.
*Bir daha asla okula spor araba gelmeyecek.
Not:Çok dikkat çekiyor.

[Gecenin kızı(Tuğçe)]

"Nereye gidiyoruz?"Arabanın pürüssüzlüğünde elimi gezdirirken sormuştum bu soruyu.Yani aslında okula spor arabanın yaklaşması benim için kötü olmuştu.Çünkü çok dikkat çekiyordu.Ama şu anda saçlarım geriye savrulurken kendimi çok havalı hissediyordum.Ne yapayım yani?Bunu çoğu kız sever.
"Seni güzel bir cafeye götüreceğim.Okula biraz uzak.Bu yüzden uzun sürebilir."
"Sorun değil.Arabayı sevdim."Gülümsedi.
"Her zaman üstü açık spor araba sevdiğini biliyordum."
"Bu zevk meselesi.Hızı sevdiğimi de biliyorsun."
"Kuralları mı çiğneyelim yani?Şehirde?"
"Tamam o zaman.Çiğneme ana kuzusu."
"Sen de asi kızsın o zaman."Gülümsedim.Bu ismi ilk bana Koray takmıştı.Sonra da Murat...Koray aklıma gelince boğazıma bir yumru oturu.Boğaımı temizlemek zorunda kaldım.Gülümsememin donduğunu anlayabiliyordum.Yüzümü diğer tarafa çevirdim.Murat sanki anlamış gibi kolumu sıktı.Bir eliyle de arabayı kullanıyordu.
1o dakika sonra söylediği kafenin otoparkına park ettik.Tahmin ettiğim gibi kafe lükstü.Kırmızı halılar serilmişti ve sanki çok gerekiyormuş gibi kapıda barlarda olan türlerden bir "güvenlik"vardı.Bu bence abartıydı.Çünk adamda hayatımda görmediğim kadar çok kas vardı.Bir an ilaçla mı böyle oldu diye merak ettim.
İçeri girdiğimizde garsonun bize gösterdiği yere oturduk.Cam önüydü ve dışarıda mükemmel bir doğa manzarası vardı.Bu çok huzur verici.
"Buyrun.Siparişinizi vermek istediğinzde çağırmanız yeterli."Garson ikimizin de önüne mönü bıraktıktan sonra mutfak diye tahmin ettiğim bölmenin-yani en azından gözüken kısmın-arkasına geçti.Şöyle bir karıştırdım.Bazı yabancı tatlılar hiç denemediğim garip isimli içecekler...
"Ben seçemedim bir türlü.Sen ne düşünüyorsun?"Bna anlayışla gülümsedi.
"Hımmmm bir bakalım.Sen şöyle kakaolu ve soğuk şeyler seversin değil mi?"
"Evet."Beni çok iyi tanıyor.
"Tamam.O zaman sana şunu sipariş edelim.Bence beğeneceksin.Yanında yiyecek birşey ister misin?"
"Hayır.Saol."
"Garson!"Elini şaklatmasıyla garsonun hızla yanımıza gelmesi bir oldu.
"Buyrun efendim."Siparişleri verdik.
"Tabi Murat Bey.Hemen getiriyorum."Yine hızla uzaklaştı garson.Ama bir dakika.Mutat bey mi?
"Murat senin adını nereden biliyor?"
"Buraya ailecekte geliriz.Bizi iyi tanırlar.
"Anladım."Zengin müşteriyi tanımazlar mı?Siparişlerimiz geldiğinde merakla tadına baktım.Nefisti.İçindeki buz sayesinde mükemmel bir soğukluğu vardı.İnsanın içini titretiyordu.Köpüğü de vardı.Bardağın dörtte birini o kaplıyordu ve tadı.Mükemmel ötesi.İçinde çikolatadan başka birşeyler de olduğu belli ama ne olduğunu isimlendiremiyorum.Tek bildiğim mükemmel uyumları.
"Bu şey çok lezizmiş."
"Söylemiştim."
"Beni çok iyi tanıyorsun."
"Evet.Bu benim işim."İkimizde gülümsedik.Mesele şu ki Murat'a son günlerde birşeyler olmuştu.Değişmişti ve ben bu değişimden memnundum.İçeceklerimizi içtikten sonra okul hakkında kısa bir muhabbet yaptık.
"İçeri geçelim mi?"
"İçer derken?Zaten içerdeyiz."
"Şey...ben bizinm için özel rezervasyon yaptırmıştım.Bir oda tuttum.Yalnız ikimiz."Başa alalım.Kafenin içinde oda mı?
"Tamam."Merakla ounla birlikte kalktım.Murat vezervasyonun yapıldığı odaya bizi götürmesi için garsonu çağıdı.Garsonda hızlı hareketlerle bizi odaya götürdü.Anahtarı da Murat'a verdi.Garson gidince de bana doğru döndü.
"Gözlerini kapatmam lazım."
"Neden?"
"Sürpriz."Ne?Ne süprizi.Ayy heyecanlandım şimdi.
"Tamam."Gözlerimi sıkıca kapattım.O kapının kolunu çevirdi.Kapının açılış sesini duydum.Ellerini gözlerimde hissettim.Biraz yürüdük ve beni kapıya doğru çevirdi.Sonra ellerini gözlerimden çekti.İnanılmaz.Ağzım açık kalmıştı.
Duvarda bir resmim vardı ama poster kadar büyük.Yani baya büyük.Dev gibi.Resimde üstümde mavi bir elbise vardı.Gece elbisesi.Yarım bir şekilde dönmüştüm ve ekrana bakıp gülümsüyordum.Nerede çekinmiştim bu resmi?Bir arkadaşın doğum günü partisiydi.O da çok zengin olduğu için evinde bir parti vermişti.Ve gelenler gece elbisesi giymişti.Murat o gün beni gördüğünde bana "gecenin kızı"demişti.Şimdi hatırladım.Bu kadar da değidi.Odanın etrafı resimlerimizle çevriliydi.Bizim olduğumuz resimler.Bana sarılmış ve gülümsüyoruz.Hele bir fotoğraf vardı.İlk onun teklifini kabul ettiğim gün çekilmiştik.Ne güzel gündü.Ayrıca etrafta bir sürü gül vardı.Bir süre şaşkınlıktan konuşamadım.
"Bunlar...mükemmel."Boynuna atladım diyebilirim.
"Biliyorum.Seni seviyorum.Birinci yılımız kutlu olsun aşkım."Birinci yıl?Tamam.Şaska yolunu denemeliyim.Yüzüne doğru baktım.
"Aslında Murat biz bir yıl boyuınca çıkmadık.Uzun süre ayrı kaldık."
"Evet.Seninle buna benzer konular konuşmak hem de benim için birinci yılımız olduğunu düşündüğüm tarihi kutlamak için bu odayı tutum.Otursana."Konuşmak?Benzer konu?Birlikte lüks bir kanepeye oturduk.Çok rahattı.Ve herşey mükemmel gidiyordu.Ama sanki bu konuşma herşeyi bozacakmış gibi geliyordu.Murat'ın ciddi yüzü de bu düşüncemi detekliyordu.Acaba Berkant meselesi mi?
"Hani dedin ya biz bir yıl boyunca birlikte olmadı diye."
"Evet."
"Ben sana o sürede geçen olayları anlatacağım."
"Bunun hiç gereği yok.Keyfimizi kaçırmayalım."
"Hayır.Var.Çünkü gözlerinde öfke görüyorum Ece."
"Yanlış anlamışsın bence."
"Hayır.Anlatmalıyım.Lütfen sözümü kesme."
"Tamam."
"Bzizm ayrılma sebebibiz sana patronluk taslamam ve durduk yerde kıskançlık krizlerine girmemdi.Hatalarım ı biliyordum ama kendimi değiştiremiyordum.Ama bunu denedim.Gerçekten.Olmadı.Ve sen o anda bana imkansız sözleri söyledin.İşte o zaman dünya başıma yıkıldı."Ayrılık anımız aklımıza gelmişti.Onun kıskançlıklarından o kadar çok bunalmıştım ki neredeyse ona nefretle bakıyordum.İçimdeki aşk bitmişti.Hatta ondan ayrıldığımda evde dans etmiştim.
"Peşini bırakmadım ama sen bana nefretle baktıkça...anlıyordum.Artık bana karşı birşey kalmamıştı içinde.Ali ve Pınar seni unutmam için bana baskı yapıyorlardı.Çivi çiviyi söker mantıkları vardı.Ben de en sonunda onları dinledim."Bunu biliyordum.Benden iki hafta sonra bir kızşla çıktı ve sonra bu kızların ardı arkası kesilmedi.
"Her kızda seni aradım.Bazı kızlar saplantılı olduğumu anladı ve beni terketti.Bazılarında da sendeki özellikler olmadığı için ben terk ettim.Bu bir süre daha devam etti.Ta ki Berkant gelene kadar."Biraz durdu ve soluklandı.Bense şok olmuş bir biçimde ona bakıyordum.Duygularım karmakarışıktı.
"Ona başka bakıyordun.Bana bir zamanlar baktığın gibi.O da seninle ilgileniyordu.Sonra yakınlaştınız ve çıkmaya başladınız.Bense kıskançlık krizlerine girdim.Sen hep bana aittin.Başkasının elini tutamazdın.Ve bir cesaretle bu düşüncelerle onu kaçırdım.Sana tehtitler savurdum.Ama tüm bunları sana sahip olmak için yaptım.Tekrar birlikte olalım diye.Sonra sen teklifimi kabul ettin ve dünyalar benim oldu."Acı bir şekilde gülümsedi.Benim aklımaysa o karar anı8 gelmişti.Berkant'ın kafasında bir silah vardı ve benim tek bir seçeneğim vardı.Titredim.
"Ve şimdi bunca zamandan sonra sana ilk çıkma teklifi ettiğim ve seninde kabul ettiğin gün.Bugün işte.Ve ben değiştim.Şu anda karşında senin için canını verebilecek bir Murat var.Ama bana bir kere bile aşkım demedin.Seni seviyorum demedin.Ama seviyorsun.Sadece bana bazen öyle bir bakıyorsun ki.Sanki beni öldürmek ister gibi.Ama ben değiştim Ece.Anlıyor musun?"O kadar içli konuşuyordu ki ona nasıl baktığımı merak ettim.Ama hala onu sevdiğimi sanıyordu.İpteki pir adam gibiydi şimdi.Bir kelimem onu ölüme yollayabilirdi.
"Beni seviyor musun Ece?"Ne diyebilirdim ki!Çok kötü görünüyordu.Gerçekten bitmiş durumdaydı ve tek bir kelimem onu öldürecekti.O bana zamanında yapmıştı bunu ama beni sevdiğinden.Beni deli gibi seviyordu.Bunu yapamam.Tamam der gibi başımı salladım.Gözlerimiz kenetlendi.Gözünden bir damla yaş aktı.Ve bir anda dudakjlarıma yapıştı.Gözyaşının tuzlu tadını aldım.O akadar hararetliydi ki bende ona cevap verdim.Sanki eskiye dönmüştük.Birbirimizi seviyorduk.Hayır!Berkant'a ihanet ediyorsun.İçimden gelen sese kulak verdim ve ondan ayrıldım.Ağladığımı Murat yüzümü silince fark ettim.